20 Eylül 2010 Pazartesi

yazınsal değeri olmayan sinirsel anlar...


Seni asla affetmeyeceğim Kayi...

Beni bu kadar riya, yalan, dolan, soysuz insan içine bıraktığın için. İçim nasıl ezik şu an biliyor musun, sinirden ellerim zangır zangır titriyor, her seferinde daha da güçleniyorum ama her seferinde daha da nasır bağlıyor duygularım. Anladım, sen bu dünyada güzel olan her şeydin, ama hiçbir şeyimdin. Anladım, senin yerin hayallerim.

Kimse için kendimi değiştirecek değilim. Kimse için uğraşacak değilim. Kimseyi kazanmaya çalışacak değilim. Dahası kimseyi yanıma yaklaştıracak değilim. Yeter çünkü, yeter. Kendimden bu kadar eksildiğim, senin uğruna gururumu bu kadar kırdığım. Yeter. !

Ama hata bende, gerçekten bende sende değil. Sen bir hayalsin ne olabilirsin ki . Çok sinirliyim şu an. Hiçbirşeyi toplayamıyorum, zihnim darmadağın. Kendimden nefret ediyorum. Kendimi yerden yere vuruyorum ve diyorum keşke ya bir kere ya, bir kere olsun şu hislerimde yanılmış olayım.. Bir kere sezgilerim beni yalancı çıkarsın da mutlu olayım.

Bıktım artık, düşünüyorum da. Şu an hepinizden nefret ediyorum. Ewet ewet, Kayi yerine koymaya çalıştıklarım, o oldugunu dusundugum kişi hepınızden nefret ediyorum. Koca bir hayata mâl oldunuz bana. Gözlerimin ferini aldınız, heyecanımı aldınız, inanma güvenmeye olan inancımı aldınız, beni benden uzaklaştırdınız. Hepiniz aynı mezarın yolcularısınız. Neyim ben, size layık olamayacak kadar melek bir insanım değil mi, ya da o kadar iyiyim ki bana karsı ne hıssettıgınızı hıc bı zaman tam olarak kestıremedınız, ya da o kadar garantıdeydım kı kırmama, incitmeme güdüsünü hiç taşımadınız. Her insan bencildir ama siz benim en kötü şansımdınız. Öyle durup bakmayın ewet ewt özellikle ikiniz, siz ikiniz.

Utanıyorum, tüm güzel düşüncelerimden, tüm salaklık derecesine varan saflığımdan, çocuk hallerimden, olgun sancılarımdan hepsınden hepsınden utanıyorum.
Bir daha asla ama asla bunların yaşanmasına izin vermeyeceğim. Nedir ki bir beden kocaman, sıcacık bir fikir yanında. Nedir ki varlıgınız, kendı yarattıgım evrenın yanında. Nedir ki yoklugunuz ben varlıgınızı yanıbasımda ıstemezsem. sakın , sakın ha, sakın bı daha karsıma cıkıp dunyamı mahvetmeye kalkısmayın. Yedirmem çünkü o dünyayı size.

Bu benim kendime son gelişimdi. Bir daha asla ama asla kendimden geçmem.
Ne söylemek istiyorum biliyor musunuz şu an tüm kinimle, ewet ewet üzerinize alınabılırsınız.

BEŞ PARA ETMEZSİNİZ !

hadi bana eyvallah şimdi ....

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Bu Blogda Ara