İlk defa bugün kendimden bu kadar korktum ...

Bugün ilk defa..

ama

ilk defa...

kendimden bu kadar korktum.


İlk önce minik bir tebessüm, sonra giderek yükselen ve kalabalıklaşan bir gülümseme, sonra sarsıntılar geçiren, bir kor gibi yanan deli dumrul bir kahkaha.

Neden bu neşe_???

alt tarafı bir cümle, 4 kelime 2 virgül ve 1 noktadan oluşan bir cümle mi beni bu kadar güldürdü. Ben ki nice gülünesi şeyleri gülmeye değer bulmayan garip yaratılış, neden güldüm ki bu kdar. Hep derdim ben herşeyin en ucunu yaşıyorum diye ama inan bana, inan ki bana bu kadar uçlarda dolaştığımı bilmiyordum.

Peki ya o ağlamak da neyin nesi_??

Neden bu ağlamak _??

Neyi bu kadar içime attım da kahkahamın noktasını koyduktan sonra gelen kelimemin ilk harfini gözyaşım yaptım. Bu kadar gülme arkasından satır başı yapılmamış bir ağlamak hayra alamet mi _?

Ağlamak ama nasıl ağlamak, tek bir damla gözyaşını ziyan etmeden, aldığım nefesi geri vermeyi istemeyecek, damarlarımı kabartacak ve annemi korkutacak kadar derin bir ağlamak...

Biliyordum içli bir insan olduğumu ama bu kadarını tahmin etmemiştim. Biliyordum bu kadar deli ve dengesiz olduğumu ama hiç bu kdar kendimden korkmamştım.

Neyin birikimiydi bu, bu kadar _??

Ellerimin titremesi, ilk defa nargile içmişim gibi başımın dönmesi, yanağımdaki gözyaşı ve dudaklarımdak tebessüm ile uykuya dalmak kısa bir süreliğine ve rüyanda Pier loti'de huzur içinde çay içiyor halde yakalamak Lal'i.

Hiçkimse anlayamayacak beni, hiçkimse duyamayacak demek istediklerimi, en iyisi hiçbir şey dememeli...

İyi ki varsın Lâl...
İyi ki varsın Pier Loti...